Spidermanwantjes

De drakenperiode hier ten huize Abfabulies is gepasseerd. Ik heb geen full-time ridder meer in huis, hij is overgeschakeld naar een part-time. En de tijd die daarmee vrijkwam, die is opgevuld met Spiderman.

Ik weet niet waar die nieuwe liefde vandaan komt. Hier thuis hebben we, voor zo ver ik weet, nog geen enkele keer naar Spiderman gekeken. Maar zoonlief kent hem wel. En de liefde lijkt groot te zijn.

Toen de drakenwantjes van vorige winter te klein bleken te zijn, was het niet ver zoeken naar inspiratie. Spidermanwantjes. Volgens hetzelfde principe dat ik ook graag voor mezelf gebruik: op-en-af-wanten.

Ik breide beide wantjes in effen rood. Deze keer geen aparte vingertjes, maar gewoon, vingerloos. Die aparte vingertjes, dat was te veel een gedoe. Daarna naaide ik er met een stiksteek zwarte lijnen op.

De kapjes kregen elk een spidermanoog.

Zo kan zoonlief op elk moment naar zijn alterego overschakelen.

Omdat kleuters nu eenmaal een groot talent hebben om alles wat hen warm houdt ergens kwijt te raken en ik al menig keer de hele school heb afgelopen op zoek naar sjaal en/of muts, kregen de wantjes ook weer een touwtje mee.