Drakenpootjes

Grijpgrage peuterhandjes zijn niet zo wild van wantjes. Te veel beperking, en te weinig grijpvermogen. Zoonlief een paar wanten aandoen, dat loopt dan ook meestal op een sisser uit. Of op ruzie, afhankelijk van hoe koud het buiten nu precies is.

Omdat ik zelf een grote fan ben van mijn glittens, dacht ik dat dit misschien wel de oplossing zou zijn voor die handjes: optimaal grijpvermogen en toch geen verkleumde vingertjes. Win-win.

Ik ging aan de slag met fluogroene wol die ik een tijdje geleden in de Veritas kocht. Om de glittens al zeker goed zichtbaar te maken in deze donkere dagen. Omdat zoonlief het de laatste tijd nogal voor draken heeft, besloot ik om er een drakenkam op te zetten (is dat een woord?). In het fluo-oranje. Je kan niet zichtbaar genoeg zijn, tijdens de wintermaanden.

Googly eyes mochten natuurlijk niet ontbreken.

En dé klassieker voor peuterwantjes: een touwtje om ze nooit ofte nimmer te verliezen.

Het enthousiasme aan zoonliefs zijde hangt een beetje af van met welk been hij die ochtend uit bed gestapt is. De ene keer is hij er helemaal wild van en speelt hij er een heel toneel mee.

De andere keer, als het mooi weer is buiten en het moment ideaal is om foto’s te nemen, kunnen ze hem niet bekoren. Zeker niet als je vraagt of hij ze ’s even kan laten zien. Let op de blik.

Zelf ben ik er best tevreden over. Alleen had ik er geen rekening mee gehouden dat het wel ’s moeilijk zou kunnen zijn om die vingertjes in de juiste vingergaten krijgen. Er is dus een reden waarom het gros van de ouders de voorkeur geeft aan wantjes. Iets waar we de volgende keer zeker rekening mee houden.