Baby yeti giletti
Eerst en vooral bedankt om mijn emopost van vorige keer te lezen. Jullie commentaren betekenden echt veel voor mij. En zoals iemand mij heel lief in mijn gezicht zei: volgende keer wanneer ik emotioneel loop zal ik alles eerst nog ‘s grondig herlezen voor ik iets post. Beloofd 🙂
Over beloftes gesproken: ik had beloofd iets over het afgewerkte baby-truitje te schrijven.
Zoals je kan zien, heb ik het babyneefje niet als model gebruikt. Mijn teddybeer heeft die taak op zich genomen. Om de simpele reden dat mijn babyneefje een reus is. Echt. Nog maar 2 maanden oud, maar met dit truitje aan zou zijn middenrif bloot geweest zijn. Waardoor ik me nu afvraag of mijn eigen baby er eigenlijk ooit in zal passen. Ook al omdat dit een dik, warm truitje is, en ik in juli (aka midden in de zomer) moet bevallen. Dus tegen dat het tijd is om dit truitje uit de kast te halen, is die baby van ons er al lang uitgegroeid…
Of ik moet gewoon heel vaak met baby naar de koelkastafdeling van de Colruyt trekken. Kwestie van de juiste temperatuur te zoeken.
Wat ik leuk vond
- Breien voor baby’s gaat heel snel. Elke avond een deel af. Wat een verschil met de Biker boy cardigan voor manlief.
- Dit garen is zo dik en fluffy dat je zoveel fouten kan maken als je wilt: totaal niet zichtbaar.
Wat ik aangepast heb
- Garen: Ik gebruike Phildar neige in plaats van Berroco plush. Daar had ik nog een hoop van liggen, nadat ik me ‘s grondig misrekend had bij de hoeveelheid nodige wol voor een poezenkussen.
- Niet gedaan, maar wel gedacht: Dit zou beter een gilet’je zijn. Dan moet je dit niet over een babyhoofdje trekken.
Wat ik niet leuk vond
De naden aan elkaar naaien. Duurde langer dan het hele ding breien.