Breien, dat overvalt me in vlagen. Soms raak ik maandenlang geen naalden aan, en soms laat ik ze maandenlang niet meer los. De laatste tijd is het hier vooral van dat laatste. In een poging om die ever-growing stash op te ruimen, zocht ik garen uit de garenbak. En toen probeerde ik een patroon aan dat garen te matchen. Een kindertrui. Eentje met wat fair isle werk.
De originele tekening van het patroon liet ik voor wat ze was, en ik verving ze door dinosaurussen. Die dinosauruspatronen tekende ik zelf. Met ruitjespapier en google images komt men al een heel eind, wat inspiratie betreft. Nu alleen nog ’s een A4 notebook aanschaffen, in plaats van te zitten sukkelen met A5.
Dinosaurussen dus. Brachiosaurussen voor de voor- en achterkant, een stegosaurus op de ene mouw, en een triceratops voor de andere mouw.
Mocht het nog niet duidelijk zijn, dinosaurussen behoren hier tot de dagelijkse routine. Had ’t aan zoonlief gelegen, er zat ook nog een T-rex en een pterodactylus in het assortiment, maar daarvoor ontbrak het mij aan oppervlak. Groeien, kleine man, groeien (maar niet te snel)!
Het patroon voor de trui is vrij simpel. Een recht lijf, en nauwelijks mouwinzet. Vandaar het hoge jaren 80-gehalte.
Ik koos voor maat 4, maar achteraf gezien had ik toch beter voor een maatje groter gekeken. Maat 4 valt nogal kort uit. Nog net doenbaar, maar er zal toch een langer langer hemdje of t-shirt onder moeten. Komt er nog een hoog jaren 70-gehalte bij ook.
Volgens het patroon moesten voor deze maat beide schoudernaden met knoopjes afgewerkt worden. Voor de grotere maten moest dat niet. Nu weet ik wel dat baby’s, peuters en kleuters grote hoofden hebben, maar zo groot dat je de breedte van beide schoudernaden nodig hebt om een trui over hun hoofd te krijgen, dat vond ik net iets te veel van het goede. Dus gebruikte ik maar aan 1 kant knoopjes, en naaide ik de andere kant mooi dicht. Bij gebrek aan (geduld om nog) dinoknopen (te gaan kopen), koos ik voor sneeuwmannen.
Ik ben best tevreden over het resultaat. Ja, ’t mocht wat groter geweest zijn. En ja, ’t is nogal overduidelijk een zelfgebreid exemplaar. Maar laat ik daar nu net nostalgisch van worden.
Hoe zit dat bij jullie? Slaat die breimicrobe ook harder toe tijdens de herfst- en wintermaanden, of loopt dat gewoon het hele jaar door? Of gebruik je breinaalden alleen maar om aan je rug te kunnen krabben?
