Bij de drakenwantjes, hoorde toch ook een drakensjaal, niet?
Ik koos voor een tubesjaal, die je gewoon over je hoofd kan trekken. Om hem extra warm te maken, deed ik van double-knitting: de buitenkant in het groen, en de binnenkant in het oranje. In theorie dus omkeerbaar, ware het niet voor de drakenkam die op de groene kant kwam.
Naar hetzelfde idee van de wantjes.
Doordat deze tube in het rond gebreid is, en doordat double-knitting aan de buitenkant recht gebreid wordt, maar aan de binnenkant averecht, zit je met een verschil aan draadspanning aan beide kanten. Daardoor is de binnenkant iets losser (en dus ook iets groter) uitgevallen dan de buitenkant. Dat zorgt voor een extra randje.
In theorie trek je dit ding dus over je hoofd, tot het netjes rond je nek zit. En als je het dan te koud krijgt, dan kan je het nog over je mond en neus trekken ook. Ik heb ook even geprobeerd om er nog een drakensnoet op te krijgen, naar analogie met de kattensnoet die ik enkele jaren geleden breide, maar zo’n drakensnoet, da’s niet simpel. Probeersel mislukt, dus ’t is zonder snoet te doen.
En misschien gelukkig maar, want zoonlief draagt de tube nog ’t liefst van al bovenop zijn hoofd. Iets wat eigenlijk de indruk geeft dat hij een lampenkap op zijn hoofd heeft.
Nu ja, zijn haar blijft er wel mee in de plooi liggen.
Ik zal de discussie maar niet aangaan…
