Otiske is geboren, en dat verdiende zelfgemaakte cadeaukes.
In mijn hoofd werd ’t ventje bedolven onder een hele stapel. In realiteit is ’t bij eentje gebleven. Echt, time management. Iemand goeie tips?
Maar Otis dus. Ik waagde me ’s aan stempels maken, met de handleiding van Elisanna bij de hand.
Mijn exemplaar is wel niet zo mooi afgewerkt. Zelfs van dat schoon blokske hout is er niets in huis gekomen (en dat terwijl we nog op een halve werf wonen. Schaam op mij).
Maar zijn naam staat er wel, juist geschreven en al.
I’m really sorry, Otis. I’ll make it up to you eventually.