Een nieuwe baby, een nieuw stempeltje.
Deze keer met een beetje meer tijd. Of een betere planning, te zien hoe je ’t bekijkt.
Voor deze vond manlief nog een stukje hout om ’t compleet te maken.
Alleen vonden we geen lijm om ’t vast te maken, dus gebruikten we maar TEC7.
Zo op een halve werf wonen, ’t heeft zijn voordelen hoor. Dat stukje hout, dat komt nooit meer los!
Zo’n stempel maken, dat geeft mij toch wat een onhandig gevoel. Alsof ik elk moment kan uitglijden en heel de stempel een beetje om zeep kan helpen. Een beetje als Homer die Marges camera repareert (sorry, ik vond alleen een Duits fragment).
