Sofa overtrek

Ons huis, daar wordt nog volop aan gewerkt. En dat is een van de redenen waarom de meubels die erin staan op de tweede plaats komen. En waarom alles een bij elkaar geraapt allegaartje is. ’t Zit zo: er zit wel wat van een ‘horder’ in mij. Onder het motto ‘Ik kan er zelf altijd nog mee naar ’t containerpark’, zeg ik altijd ja als mensen mij vragen of ik nog iets met hun tafel, zetel, bedden kan doen.

Zo ook onze sofa. Via de website ikdoehetzelfwel.be (die ondertussen precies al niet meer bestaat) schreef ik me een paar jaar geleden (toen we nog dachten dat we dat huis in een paar maanden verbouwd gingen krijgen) in voor een avondje gyproc plaatsen. Het concept: vrouwen die zelf de handen uit de mouwen willen steken, leren via workshops hoe ze bepaalde zaken – zoals gyproc plaatsen – zelf kunnen doen. De meeste van die workshops vonden plaats in Mechelen, maar ik had geluk, er was een gastvrouw in Gent. En op een grijze vrijdagavond stond ik zo plots een vreemde te helpen met gyproc tegen haar plafond te zetten.

Die vreemde bleek ook 2 sofa’s te hebben waar ze vanaf wou. Een 2-zit en een 3-zit, die ze uit de weg wou. Geen bommazetels, maar toffe bankjes. De horder in mij sprong er direct in/op, en de dag erna had ik mijn schoonvader al opgetrommeld om de sofa’s mee te helpen oppikken. Jaja, mij krijg je rap in actie om je versleten brol te komen oppikken.

Mooi hé, dat sfeerlicht van een looplamp op onafgewerkte muren (ahem)! ’t Moet wel gezegd dat de foto al van 3 jaar geleden dateert, ’t is echt wel al wat beter nu.

Ondertussen zijn we al 3 jaar verder, en de sofa’s doen nog altijd dienst. Alleen is de stof op sommige plaatsen al serieus doorgesleten. Zo serieus dat ik er geen foto durf van te plaatsen. Dus kwam ik met het fantastische plan om daar zelf dan gewoon een nieuw overtrekje voor te maken. Ik ging te rade bij Nele, haalde ’t gazettenpapier boven en ging aan ’t spelden en tekenen. ’t Patroon voor de 2-zit is af.

Ik kocht méters stof bij Tissage de Kalken, tijdens 1 van hun halfjaarlijkse uitverkopen. Omdat de kussens eigenlijk gewone simpele vierkante kussens zijn, ging ik daar eerst mee aan de slag. Met Oons handleiding voor kussens met paspel, rolden de eerste exemplaren al van onder de machine.

Het idee: De ene zetel in het blauw met rode kussens, de andere in het rood met blauwe kussens. En paspel tussen de naden.

Verder dan een paar kussens ben ik nog niet gekomen. Meters paspel, dat heb ik wel al. En daar heb ik al op gevloekt. Want de stof is toch net iets dikker dan het gemiddelde katoentje, en ’t is niet altijd even gemakkelijk om de draad er goed tussen te krijgen als ik een naadje moet passeren. Maar kom, moeilijk gaat ook.

Doel: eerst en vooral al die kussens gedaan krijgen. En dan ’s goed nadenken over de zetel zelf:

• Maak ik een volledige overtrek, onderkant incluis, die afritsbaar wordt?
• Laat ik de onderkant wat het is en maak ik hem onderaan vast met elastiek?
• Wat voor stof moet er eigenlijk aan de onderkant van de zitkussens? Nu is dat zo’n synthetisch zwart materiaal, maar waar vind je dat eigenlijk? Of zou ik beter voor die antislip noppenstof gaan? En waar vind ik dat dan weer?

Als er iemand inspiratie heeft, laat het mij zeker weten. Want aan dit tempo zijn mijn eerste kussens al weer tot op de draad versleten tegen dat het hele spel af is.