Uiltjeskussen – Gratis patroon
Een tijdje geleden vermeldde ik al eens dat we hier in België een welbepaalde traditie hebben wanneer er kindjes worden geboren. En misschien kan je je ook nog herinneren dat ik toen zei dat ik de kleine cadeautjes voor bij de suikerbonen zelf aan het maken was. Toen moest ik er nog een heel pak doen, maar ik heb ze op tijd klaar gekregen. Dat ons ventje een weekje te laat kwam, kwam natuurlijk ook goed van pas (grapje, ik was er helemaal klaar voor, maar hij blijkbaar nog niet).
We begonnen vanuit een thema: schattige kleine uiltjes. En gezien mijn man een echte artiest is met Adobe Illustrator, ontworp hij het kaartje helemaal zelf.
De achterkant vermeldt de naam van ons zoontje en ook onze details (hier even handig weggegumd), de voorkant toont ons eigen verhaal in 6 stappen.
Tja, dat krijg je natuurlijk als je beiden als technisch auteur werkt…
Ik gebruikte de uiltjes van het kaartje om een patroon te tekenen voor knuffeluiltjes. Hiervoor gebruikte ik: restjes stof, lint bedrukt met de naam van mijn zoontje, vilt en vulling. De uiltjes zijn bedoeld als speelgoed, maar je kan er ook een speldenkussen van maken, of ze in de kerstboom hangen. Wat me eraan doet denken, ik moet er nog eentje in de auto hangen.
Om eerlijk te zijn, ik had mij er wel een beetje aan mispakt. Deze uiltjes maken nam véél meer tijd in beslag dan ik ooit had kunnen denken. Wat me dan ook weer een goed excuus gaf om met mijn luie kont voor de televisie te liggen. De ogen en de snavel zijn er met de hand opgenaaid, dus dat gaf me de tijd om naar heel wat afleveringen van Drop Dead Diva te kijken. Om niet te zeggen, alle afleveringen. En misschien ook nog wel wat andere programma’s. Bedankt, Jane!
En dan was er natuurlijk nog het belangrijkste onderdeel: de suikerbonen! Ik ben voor een mix van wit en blauw gegaan.
De zakjes vond ik bij Ava. En de uiltjes, die heb ik er met hun lintje gewoon aangeniet.
En toen besefte ik dat ik toch moeilijk al deze uiltjes kon weggeven zonder er eentje voor mijn eigen uiltje te maken, niet waar? Dus heb ik eens vriendelijk gevraagd aan mijn man of hij een van die uiltjes niet eens ferm kon uitvergroten. Zodat mijn klein uiltje nu een grote uil heeft.
En die grote uil, die blijkt nu heel goed dienst te doen als groeimeter.
Word wijs, mijn klein uiltje.
Als je bij Craftsy aangesloten bent, kan je de Engelse versie van het patroon daar ook vinden.
Related Posts
2 Responses
Geef een reactie
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Super en nog een late proficiat! Vond je blog via de sew along!
Wij maakten iedere maand van onze kids een foto met een grote beer; en jouw foto doet me daaraan herinneren, zeker blijven doen, elke maand!!!
Groetjes Sofie
Dankjewel 🙂 Ja, ik kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik er bij maand 1 en 2 niet aan gedacht heb. Maar nu vergeet ik het nooit meer 🙂