Op reis in Schotland kreeg ik er plots een vriendje bij.
Die zat daar, gewoon te zitten, met uitzicht op een prachtig kerkje.
En ik mocht hem meenemen naar huis.
Mijn nieuwe vriendje heet Lloyd, en hij maakt deel uit van The little yellow duck project. Dit project gebruikt kleine schattige eendjes om het belang van alle soorten donaties in de verf te zetten: bloed en plasma geven, beenmerg, weefsel en organen doneren. Want dit alles kan levens redden.
Ik moet eerlijk toegeven, het is al jaren geleden dat ik nog ’s bloed gegeven heb. En dat terwijl je bij ons op ’t werk zelf twee keer per jaar bloed kan geven. Dit eendje maakte me duidelijk dat ik daar de volgende keer misschien gewoon ’s tijd voor moet maken.
Het idee van de eendjes, dat sprak me wel aan. Er zelf eentje maken en ergens gaan verstoppen, lekker anoniem. En ondertussen misschien nog iemand inspireren om wat dan ook te doneren. Iedereen die dat wil, mag eendjes maken. Je mag breien, haken, naaien, noem maar op. Als het maar een eendje is. Met liefde gemaakt, dat spreekt voor zich. (Note to self: nog wat oefenen in het borduren van ogen)
Die van mij zijn alleszins verstopt. Benieuwd wie hen vindt (al zal ik dat wel nooit weten).
Hoe zit dat met jullie? Geven jullie bloed? En doen jullie dat vaak? En hoe zit dat met die eendjes, maken jullie er ook eendje?