Ik weet al niet meer rond hoeveel maanden dat is, maar op een bepaald moment, leren baby’s stilletjes aan zitten. Stilletjes aan, want soms zitten ze daar mooi te wezen, om dan plots gewoon om te vallen. Maar echt. Hard. Zwaartekracht is onverbiddelijk.
In de crèche hadden ze daar een speciaal kussen voor. Een beetje te vergelijken met een borstvoedingskussen, maar dan iets meer op baby’s voorzien. Dus dat ging ik ook even maken.
Omdat me focussen op 1 project en dat dan ook afwerken voor ik aan iets anders begin niet direct mijn sterkste kant is (ik probeer nochtans hoor, echt waar), raakte het eigenlijke kussen maar klaar toen onze kleine man al kon kruipen. En tegen dat de details afgewerkt waren, kon hij al redelijk lang lopen. Leren zitten is al lang geen probleem meer, ’t is blijven zitten dat echt niet lukt.
’t Oorspronkelijke idee was om een rups te maken. Maar er wordt hier vooral als slang mee gesssssssspeeld.
In de staart zit een verkreukeld snoeppapiertje om wat geritsel teweeg te brengen. Naar ’t voorbeeld van Hilde@Home.
Het patroonstukje voor de staart kan ook dienst doen als patroon voor een walvis.
Een Moby Dick-exemplaar.
Of een emo-exemplaar.
Of een monster, dat kan ook.
Maar af is dan toch af. Misschien moet ik maar al aan het hoesje voor zijn rijbewijs beginnen…
