De naaibeschrijving spreekt van 3 delen, maar op het patronenblad vond ik nog een 4de deel: een zakje. Omdat manlief al een cargobroek in hetzelfde linnen heeft en fan is van de zakken, en omdat zoonlief nogal een aardje naar zijn vaartje is, besloot ik dan ook om het zakje te gebruiken. Ik zal het me waarschijnlijk nog wel beklagen als blijkt dat het al direct vol zit met gras, aarde en dode kevertjes (of kortweg zowat alles wat een (bijna) eenjarige in zijn mond propt), maar daar ga ik nu nog niet over nadenken.
De juiste knoopjes dat was een – welja – moeilijke knoop om door te hakken. Ik was fan van de kitscherige gouden knoopjes die ik in mijn knopendoos vond. Heel hoog jaren 80 gehalte, niet?
Manlief was minder fan, hij vond het er toch net iets te veel over. En omdat ik me ook al kon voorstellen dat ze binnen de kortste keren losgepeuterd zouden worden (en in de mond gingen verdwijnen), ging ik dan maar voor deze rode. Jammer genoeg had ik er maar 3, terwijl het patroon er 4 vraagt. Maar kijk, met 2 werkt het even goed.
