’t Is zover. Mijn schoon leven zit er bijna op. Samen met Sinterklaas ga ik volgende week weer aan ’t werk. En dus moet dat kleine ventje van mij naar de opvang. En voor zo’n opvang, is een heen-en-weerboekje wel handig.
Bij Leven met Liv zag ik hoe zij indertijd helemaal zelf zo’n boekje in elkaar gestoken heeft. En nog zo vriendelijk was om er een handleiding bij te schrijven ook. Dus ging ik aan de slag. Met papier, en met een Bosto zilvervliesrijstdoos. Die dingen zijn gemaakt om er A5-boekjes van te maken.
Als startpunt nam ik de template die meekomt met de handleiding, maar manlief heeft de tekeningetjes aangepast om ’t allemaal wat meer op ons geboortekaartje te doen lijken.
Ik schreef ook nog een Nandleiding.
Met bijhorende woordenlijst. Je bent een technisch auteur, of je bent het niet hé.
En toen testte ik mijn boekbindingskunsten uit. Amaai. Laat ons zeggen dat binden met dubbel drieggaren toch niet het beste idee was. Wat een hoop draadjes, seg. En dan alles goed tegen de rand gebonden krijgen, dat ging ook minder goed. Waar is die helpende vinger als je hem nodig hebt?
Er zaten nog wat kieren en spleten waar ik ze niet wou. Maar die heb ik gewoon gedicht met Scotchtape. ’t Resultaat is aanvaardbaar.
De originele handleiding beschreef ook hoe je een kaft maakt. Maar gezien Recept 17 in Zo geknipt! dat ook doet, ben ik daarvan vertrokken. Et voilà, klaar! Maar de details daarover, daar moet je natuurlijk voor wachten tot de sewalong.
Deze ochtend is mijn ventje al even gaan wennen. En er zijn traantjes gevloeid. Aan beide kanten (al heb ik die van mij tot thuis bewaard). Maar de eerste pagina in zijn boekje is toch al ingevuld.