Dit is Arlette Ducquette, mijn paspop. Aangenaam.
Arlette heeft eigenlijk heel wat meer ervaring dan ik in het naaien van kleren. In een vorig leven was ze de beste vriendin van mijn grootmoeder. Na jaren trouwe dienst, verhuisde ze daar naar de zolder. En dan, nog ’s jaren later, haalde ik (allee ja, mijn grootvader) haar er weer van. En nu werkt ze voor mij.
Ik weet niet of je het goed kan zien op de foto, maar Arlette, die is nogal koket. Ze heeft een echte wespentaille, maar haar poep, daar zit dan weer gigantisch veel volume in. Alsof ze alleen maar hoepelrokken wil dragen. Maar ook al zit haar poep soms in de weg, toch heeft ze haar dienst al bewezen. Toen ik mijn trouwjurk maakte, bijvoorbeeld.
Dus, Arlette, ook al heb je er al een aantal jaren opzitten, je kan het nog steeds. En ik ben je er heel dankbaar voor.